 |
| DELOVI SITRA |
Ime instrumenta potiče iz persijskog jezika koji se govorio na dvorovima severne Indijeizmeđu 13. i 19. veka i znači „trožični“ muzički instrument. Neke varijante sitara danas imaju od 18 do 20 žica. Sviraju ga podjednako i muškarci i žene.
Sitar se danas smatra jednim od najprepoznatljivijih indijskih muzičkih instrumenta. U prošlosti se najčešće svirao po muslimanskim i hindu dvorovima, a za njegov pronalazak smatra se da je zaslužan pesnik Amrir Khuslav. Današnji izled sitar dobija u 18. veku.
Sitar se može svirati samostalno ili u sklopu ostalih tradicionalnih instrumenata. U pratnji, najčešće se koristi tabla bubnjevima. Rezonatorska kutija se pravi od tikve koja daje zvuku odjek, a nastavlja se velikim drvenim vratom (najčešće od tikovina ili mahagoni) koji je ispresecan pragovima koji se mogu pomerati tj. podešavati. Podešavanjem pragova (kojih obično ima oko 20 i pravljeni su od mesinga) omogućava sviraču da menja visinu tona povlačenjem žica u stranu preko vrata, omogućavajući proizvodnju tzv. „klizajućeg slivanja“, karakterističnog za indijsku muziku. Pragovi, ili mostovi se nalaze iznad žica.
Svira se u položaju turskog seda, na podu, gde je sitar naslonjen na podignutu butinu desne noge, ili možda uobičajnije sa levom nogom savijenom ravno ispod desne i kutijom naslonjenom na šupljinu desne noge. Dužina celog instrumenta je 122 cm, dok samo vrat ima 90 cm. Širina vrata je oko 9 cm.
